Feliz verán!!!!

Pois poño esta ultima actualización por que no verán non creo que poda entrar en internet.
ESpero que pasedes un bó verán.Póñovos unha das miñas cancións:

Rosalía de Castro(XIX)

Rosalía de Castro naceu o 24 de febreiro de 1837 en Camiño Novo, un arrabal de Santiago de Compostela, sendo bautizada o mesmo día cos nomes de María Rosalía Rita.
Despois do seu nacemento, foron as súas tías paternas Teresa e máis María Josefa, e non a súa nai, quen se fixeron cargo dela na súa casa (chamada a dos Castro) na parroquia de San Xoán de Ortoño, Ames. O máis probable é que a nai non se fixera cargo de Rosalía debido á súa condición de solteira, e, máis aínda, polo feito de ser crego o pai de Rosalía.

Obras:

Rosalía de Castro escribiu tanto en prosa coma en verso, empregando o galego e o castelán. A súa obra estivo profundamente marcada pola circunstancias que rodearon a súa vida: coma a súa orixe, os problemas económicos, a perda dos seus fillos e a súa fráxil saúde.
En 1863 foi publicado en Vigo o seu primeiro grande libro, "Cantares Gallegos", publicado polo seu marido, Manuel Murguía, quen xestionou, sen o permiso da súa muller, a saída do prelo dun poemario que fixa o comezo dunha nova xeira para a poesía galega e que, sen dúbida, é a base de todo o rexurdimento literario e non literario da literatura galega. Cantares gallegos constitúe o primeiro libro escrito en galego nunha época na que a lingua galega estaba extinta coma lingua escrita. Moitos poemas do seu libro son glosas de cantigas populares, nelas Rosalía denuncia a miseria, a pobreza e a emigración masiva a que estaban obrigados os galegos, sen deixar de verte-los seus sentimentos e vivencias persoais.
O 17 de maio daquel mesmo ano, de Castro asina a dedicatoria da obra pra Fernán Caballero (Cecilia Böhl de Faber y Larrea), sendo adoptada esa data co gallo do seu centenario, como Día das Letras Galegas (1963). En 1880 a escritora publicou unha escolma de poemas á que chamaría Follas Novas


Aquí tenemos un poema de Rosalía cantado por Luz Casal:

Leandro Fernández de Moratín(XVII)

Nació en Madrid en 1760, de noble familia asturiana. Su padre era el poeta, dramaturgo y abogado Nicolás Fernández de Moratín y su madre Isidora Cabo Conde. Se crió en un ambiente donde eran frecuentes las discusiones literarias, pues su padre Nicolás fue un hombre dedicado a las letras. A los diecinueve años, en 1779, ya había conseguido el accésit de poesía al concurso público convocado por la Academia. En 1782 ganaría el segundo premio con su Lección poética.

Sus obras:

Es el más importante autor dramático de la escuela neoclásica española. Sus máximas son: el teatro como deleite e instrucción moral.
La exposición más extensa y detallada de sus ideas sobre la comedia se encuentra en el 'Prólogo' que compuso para acompañar la edición definitiva de sus obras publicada en París en 1825
La primera comedia escrita por don Leandro fue estrenada el 22 de mayo de 1790, pero su génesis y redacción se remontan a varios años antes, quizás a 1783. El propósito del autor (condenar una unión que no debía haberse efectuado, no sólo por la desigualdad en la edad de los cónyuges, sino sobre todo por el interés y el engaño con que fue concertada) queda bien manifiesto desde el primer momento.
El sí de las niñas es una comedia que trata sobre Doña Paquita, una joven de 16 años obligada por su madre doña Irene a casarse con Don Diego, un sensible y rico caballero de 59 años. Sin embargo este ignora que Doña Paquita está enamorada de un tal 'Don Félix', quien en realidad se llama Don Carlos, y es sobrino de Don Diego. Con este triángulo amoroso como argumento se desarrolla la obra, cuyo tema principal es la opresión de las muchachas forzadas a obedecer a su madre y entrar en un matrimonio desigual y en este caso con una gran diferencia de edad entre los contrayentes.

Quien quiera saber algo sobre El sí de las niñas que mire este vídeo:

Isaac Newton(XVII)

Foi un físico, matemático e astrónomo inglés. A súa aportación máis notable foi a lei da gravitación universal, sobre a que Lagrange escrebeu: "o sistema do mundo descúbrese unha soa vez". Pero a obra de Newton, pola súa contribución capital á ciencia moderna, ten unha importancia moito maior. Foi un dos criadores, xunto con Leibniz, do cálculo infinitesimal. Tamén foi descobridor de varias leis da física, entre elas a lei da gravidade. Para el, a función da ciencia era descobrir leis universais e enuncialas de forma precisa e racional.

En 1663, formulou o teorema hoxe coñecido como binomio de Newton.
Fixo as suas primeiras hipóteses sobre gravitación universal e escreveu sobre séries infinitas e teoria do fluxo (1665) En 1696 Foi nomeado Warden of the Mint e en 1701 Master of the Mint. Foi eleito socio estranxeiro da Académie des Sciences en 1699.

A continuación tenemos un video de la teoría de la gravedad según Newton:

A súa vida

Foi un pintor italiano da escola de Florencia durante o Renacemento.

A sua obra considerouse representativa da gracia lineal da pintura do primeiro Renacemento, e o nacemento de Venus e a primaveira son, actualmente, dos das obras maestras florentinas máis coñecidas.

Naceu en Florencia, nun barrio de traballadores.

Era o menor de catro fillos do matrimonio formado por Mariano di Vanni di Amedeo Filipepi, de oficio curtidor, e a sua esposa Smeralda.

Obras maestras

Creese que grazas a Adoración dos Magos que pintou no 1475 para Santa María Novella, chamou a atención dos Médicis, que rápidamente emplearon o seu talento.

Comenzou a traballar para eles pintando un estandarte para o torneo de Juliano de Médicis,

A primaveira e obra realizada hacia 1478 para a casa de Lorenzo di Pierfrancesco de Médici na ciudad de Florencia. O nacemento de Venus foi un encargo posterior, de outra persoa para un lugar diferente, aunque a finais do século estas dúas pinturas estiveran xuntas. Conviertiuse no máximo intérprete do neoplatonismo da época, coa súa fusión de temas cristianos paganos a súa elevación do esteticismo como un elemento trascendental no arte.

No 1478 tivo lugar a conxura dos Pazzi, na que morreu asesinado o irmán de Lorenzo o Magnífico, Juliano de Médicis. Sandro pintou o fresco sobre a Porta da Aduana os retratos dos conxurados

Despois da súa estanza en Roma (1481-1482), Botticelli volveu a Florencia, e «sendo de mente sofisticada, alí escribiu un comentario sobre un pasaxe de Dante e ilustrou o Inferno que él mesmo imprimiu, dedicándolle moito tempo, e esta abstención o traballo conduxo a serios desórdenes na súa vida».

No seguinte enlace poderemos ver as obras de Botticelli acompañadas coa música do compositor Vivaldi:

Foto de Outariz

Aquí estamos de vuelta de Semana Santa.Pues os digo que aunque haya estado mal tiempo me lo he pasado muy bien y espero que vosotros tambien.

De la excursión puedo decir que lo que más me gustó fueron las termas ya que despues de dos días en bus y caminando visitando varios lugares nos pudimos relajar en las termas.
Espero que comencemos todos este primer trimestre con ganas y mucho esfuerzo.

O islam

Xurdiu na península Arábiga no século VII. Apalabra islam significa sumisión a Deus.As características do islam son:

* É monoteísta,creen nun só Deus,Alá. * Esta relixión foi fundada por Mahoma.
* Fan oración cinco veces ao día en dirección a
Meca.
* Os seus templos chámanse mezquitas.
* Xaxunan durante o mes do Ramadán.
* Deben peregrinar á meca polo menos unha vez na vida.


Na península Ibérica Al-Ándalus foi un dos grandes focos culturais da época.
Os seus rasgos máis característicos son:

* Gran desenvolvemento económico.
* As cidades eran grandes centros de intercambio comercial.
* A sociedade estaba diferenciada en grupos:
-Musulmáns : aristocracia,comerciantes e artesáns,masa popular.
-Non musulmáns : podían conservar a súa relixión pero pagaban máis
impostos.

Se queredes saber máis sobre o islam entrade aquí.